Deze gedichten ontroeren door hun directheid en hun zuiverheid, door hun simpele speelsheid. Ze vormen een zoektocht naar de kern van onze emoties over doodgaan en leven, verwarring en vrijen. De weerklank die Hangens poëzie oproept is groot. De illustraties van Willemien Min spelen daarbij een grote rol: ze zijn als muziek die altijd al bij die ene songtekst lijkt te hebben gehoord, die er volkomen mee is vergroeid.