Een mond vol dons
Titel: Een mond vol dons
Schrijver: Lydia Rood
Aantal bladzijdes: 162
Uitgeverij: Leopold
Jaar van uitgave in Nederland: 1993
Genre: Avonturenverhaal
leeftijd: vanaf 12 jaar
Samenvatting
Marjan en Soof (Sophie) zijn buurmeisjes en kennen elkaar al hun hele leven. Ze weten precies van elkaar wat de ander denkt,
ze hebben een speciale band. Soof is weggelopen van huis, daarom begint Marjan herinneringen op te halen over vroeger. Door al die herinneringen begint Marjan te snappen waarom Soof is weggelopen. Ze gaat haar zoeken. Zelf denkt Marjan dat ze Soof wel nooit zal vinden, maar dan denkt ze ineens aan hoe Soof was.
Toen Marjan en haar moeder samen met Soof d'r familie op vakantie gingen, gingen ze naar een oud huis. Daar vlogen 's nachts veel vleermuizen. Soof was helemaal geobsedeerd door de vleermuizen. Het werd haar teken. Alles wat ze tekende had
een vleermuis erin. Soof tekende om haar gevoelens te uiten.
“Mijn beste vriendin Soof………..weggelopen”
Recensie
Vanaf het moment dat Soof en Marjan enig besef hebben van hun bestaan, zijn ze vriendinnen. Ze zijn onafscheidelijk en samen
durven ze alles. Behalve vriendinnen zijn ze ook nog eens buurmeisjes: hun slaapkamers grenzen aan elkaar. Hun thuissituatie is totaal verschillend. Marjan woont alleen met haar moeder. Zij kent haar vader niet. Soof woont samen met haar ouders en zusje Famke. Soofs ouders voeden hun kinderen met veel liefde op. In de puberteit ervaart Soof dat als verstikkend en gaat zich steeds meer tegen haar ouders afzetten. Totdat ze helemaal verdwijnt. Na een half jaar gaat Marjan naar haar op zoek. Maar wat ze vindt, is helemaal niet wat ze zocht!
Een mond vol dons is een prachtig, origineel en lief verhaal over vriendschap en hoe die vriendschap zich ontwikkelt. Het verhaal wordt verteld door Marjan, maar het is Soof die je het beste leert kennen. Je leest hoe Soof, die ontzettend van haar vrijheid
houdt, vastloopt door de verstikkende liefde van haar ouders.
Lydia Rood beschrijft op een boeiende wijze hoe beide meisjes zich richting puberteit ontwikkelen en elkaar ontgroeien. Het is
een vlot geschreven verhaal, met verrassende wendingen.
“Dit is het verhaal van mijn vriendinnetje Soof, het verhaal over de griezelige spelletjes die ze verzon en ook het verhaal over
hoe ik haar uiteindelijk kwijtraakte. Ik vertel het hier omdat ik nooit, nooit wil vergeten hoe Soof was. Soof met de lange blonde haren waar ze zelf zo’n hekel aan had, Soof van de vleermuizen, klim-Soof en schilder-Soof, Soof die ik misschien nooit meer zal zien. Ik moet haar bewaren. Want Soof was de beste vriendin die ik ooit heb gehad en ooit zal hebben. En dat we elkaar zijn
kwijtgeraakt, was haar schuld niet."
Mirjam van den Berg
0859003